Engellenen ucuslar, iptal edilen randevular, gecici bir sure durdurulan hayatlar... Gecen hafta yillar sonra harekete gecen yanardag Eyjafjalla patlamasi ve havayollari trafigi epey bir gundemi mesgul etti. Pekcok insani sikintiya sokan bu durumla iliskili birsey yasamadigim icin kendimi sansli goruyorum -tabi bekledigim sevgili arkadasim Semra'nin gelisinin ertelenmesi disinda-:( Gecenlerde New York Times'da rastladigim bir makaleden bahsetmek istiyorum sizlere (Makalenin orjinaline ulasmak icin TIK lamaniz yeterli). Yazar Simon, 1883 yilinda Karatoa'da meydana gelen volkanik patlama ve gunumuzde gundemi altust eden Eyjafjalla volkanik patlamasini ve insanlar uzerindeki etkilerini karsilastiriyor. Yazarin bu yaziyla asil vurguladigi nokta, 1883 patlamasinin resim sanatina olan buyuk katkisi... Oysa gunumuzde teknolojideki aksakliklar disinda hayatimiza herhangi bir olumlu katkisi olmadi Eyjafjalla patlamasinin...Peki gecmiste nasildi dogal afetler, nasil kaydediliyordu ve gunumuz teknolojisinin olmadigi bir donemde tarih yapraklari arasindaki yerlerini nasil almayi basardilar? Unlu "Scream" tablosunu herkes bilir, bu tablodaki dehsete dusmus insan profiinin, o donem Karatoa'nun gokyuzune biraktigi izlerden ve kulleriyle siyaha burunmus yeryuzunden korkan insani yansittigini biliyor muydunuz? O donem, pekcok ressam, kanvaslarini Karatoa Adasi'nin yakinlarina yerlestirerek gece gunduz gokyuzunu resmederek tarihi kayit degerinde eserler yaratmislar. Mesela William Ascroft'un "Blood Afterglow" tablosunu da Karatoa'ya borcluyuz. Bir digeri Frederick Church, binlerce uzaktan adayi resmetmis. Edward Munch ise bu donem ressamlarinin en sanslisi belki de. Korkudan kendini kaybetmis bu insan figuru hepimizin aklinda yer etmistir eminim. Bu depresif, bir o kadar da guzel tabloyu, Karatoa volkanik patlamasina borcluyuz. Arkada kirmiziya calan gokyuzu, ondeki modelin icinde bulundugu ruh haliyle uyum icinde... 2010,Eyjafjalla ise aklimizda kalabalik havaalanlari ile kalacak.
