Fotografciliga basladigim ilk yillardan beri ulasilmaz gibi gorunen en buyuk hayallerimden biri, Asyali bir kiz modelimin olmasiydi. Turkiye’de bulunmasi zor, Amerikadayim istemediginiz kadar… Denizde kum, Amerika’da Asyali kiz. Yuzlerinin duz olusu, gozleri, saclari herseyiyle farklilar bizlerden, sanirim en cekici gelen yonleri bu. Is basa dusuyor maalesef, cekimlerden once makyajlarini da ben yapiyorum arkadaslarin. Hatta o da yetmiyor saclar da benden. Cekim 11:00 de diye kararlastiriyoruz, hazirliklar icin 10:00’da bulusuyoruz. Cekim hazirliklarini 10-15 $’a cikaracagim bir yer bilsem ya da birilerini tanisam hic dusunmeyecegim. Burda kuaforler, bir kadinin evine incir agaci dikebilecek pahalilikta. Neyseki yetenegim var, tarzim kizlar tarafindan begeniliyor, konserlerinden once de makyaj yapmam icin teklif aliyorum onlardan☺Cevabim Turkce “Yok artik…” (tabi icimden) Ingilizce “ Why not…”, iki yuzlu ben☺ Kizlarin hepsi muzisyen ve ayni apartmanda yasiyorlar. Evleri cekime cok uygun, bekledigimden daha harika bir apartmanla karsilasiyorum. Suei, piyanist; Chic-Wei (Cindy) fagot sanatcisi; Joyce ve Richard Keman virtuozu. Chic-Wei’ye son portre cekim sirasinda yaptigim makyaj agir geldi, o gun koyu renk gunumdeymisim sanirim, sabah 11am cekimi degil, birazdan partiye gidecekmisiz gibi olmus makyajim…Aldigim cevap ”Sen beni Koreli sandin galiba, sag gozum digerinden koyu olmus sanki…” Koreli kelimesine takiliyorum, irdeliyorum biraz…Duyduklarim ozeti su: Koreli kizlar cok suslu olurlarmis, herseyleri marka olurmus, Avrupalilar gibi olurlarmis…☺ Kizlar Taiwan’dan. Ve son cekimlerle huzurlarinizda sevgili arkadasim Chich-Wei:)